მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

ამბულატორიული პაციენტი

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ამოქსიცილინი, დოქსიციკლინი, ან მაკროლიდი

ამბულატორიული მკურნალობა რეკომენდებულია თუ პნევმონიის სიმძიმის ინდექსით (PSI) რისკი არის I ან II კლასი, PSI ქულა ≤70 (დაბალი რისკი), ან CURB-65 ქულა 0-1 (დაბალი სიმძიმე).[89][90] პნევმონიის სიმძიმის ინდექსი უპირატრესი მეთოდია, CURB-65-თან შედარებით.[19][92]

რეკომენდებულია ემპირიული პერორალური ანტიბიოტიკები: ამოქსიცილინი, დოქსიციკლინი ან მაკროლიდი (მაგ. აზითრომიცინი ან კლარითრომიცინი). გამოიყენეთ მხოლოდ მაკროლიდი იმ რეგიონებში, სადაც პნევმოკოკებში მაკროლიდებისადმი <25% რეზისტენტობა ფიქსირდება და ალტერნატიულ მკურნალობას უკუჩვენებები აქვს.[19]

მკურნალობა, სულ მცირე, 5 დღის განმავლობაში ჩაატარეთ. მკურნალობის ხანგრძლივობა უნდა გადაწყდეს კლინიკური სტაბილურობის ვალიდური საზომის გამოყენებით (მაგ. სასიცოცხლო ნიშნების დარღვევის ალაგება, ნორმალური კოგნიტიური ფუნქცია, კვების უნარი).[19][117][118] ასევე უნდა გავითვალისიწინოთ მკურნალობის შეწყვეტა მას შემდეგ, რაც 48-72 სთ-ის განმავლობაში პაციენტს არ აქვს სიცხე და არ არის გართულებების ნიშნები (ენდოკარდიტი, მენინგიტი).[19][117]

ხელახლა შეაფასეთ პაციენტი 48 საათის შემდეგ. სიმპტომები ამ დროისთვის, სწორი მკურნალობის ფონზე, უნდა გაუმჯობესდეს. განიხილეთ ჰოსპიტალიზაცია პაციენტებისთვის, რომლებიც 48 საათის განმავლობაში არ უმჯობესდებიან.

განიხილეთ მკურნალობის შეცვლა და ორგანიზმის მიმართ სპეციფიკური ანტიმიკრობული თერაპიის დანიშვნა ანტიბიოტიკური მგრძნობელობის მონაცემების საფუძველზე, როდესაც ლაბორატორიული ტესტებით გამომწვევი ორგანიზმი უკვე დადგენილია.

პირველადი პარამეტრები

ამოქსიცილინი: 1000 მგ პერორალურად, დღეში სამჯერ

ან

დოქსოციკლინი: 100 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

მეორეული ვარიანტები

აზიტრომიცინი: 500 მგ ორალურად ერთჯერ დღეში პირველ დღეს, შემდეგ 250 მგ ერთჯერ დღეში

ან

კლარითრომიცინი: 500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით), დღეში ორჯერ; 1000 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოდევნით), დღეში ერთხელ.

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ურჩიეთ პაციენტებს არ მოწიონ სიგარეტი, დაისვენონ და მიიღონ დიდი რაოდენობით სითხე.

Back
განიხილე – 

გრიპის ანტივირუსული დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

განიხილეთ ანტივირუსული თერაპია (მაგ. ოსელტამივირი) ამბულატორიულ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დადებითი პასუხი გრიპის ვირუსის მიმართ.[19]

პირველადი პარამეტრები

ოსელტამივირი: 75 მგ პერორულად დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური კომბინაციური ანტიბიოტიკოთერაპია ან მონოთერაპია ფთორქინოლონით

ამბულატორიული მკურნალობა რეკომენდებულია თუ პნევმონიის სიმძიმის ინდექსით (PSI) რისკი არის I ან II კლასი, PSI ქულა ≤70 (დაბალი რისკი), ან CURB-65 ქულა 0-1 (დაბალი სიმძიმე).[89][90] პნევმონიის სიმძიმის ინდექსი უპირატრესი მეთოდია, CURB-65-თან შედარებით.[19][92]

თანმხლები დაავადებებია: გულის, ფილტვის, ღვიძლის ან თირკმლის ქრონიკული დაავადებები; შაქრიანი დიაბეტი; ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარება; ავთვისებიანი დაავადებები; ასპლენია. ამ პაციენტებში, წამლის მიმართ რეზისტენტული პათოგენების (მაგ. ბოლო 90 დღის ფარგლებში ჰოსპიტალიზაციის და პარენტერული ანტიბიოტიკოთერაპიის ფაქტი) მეტი რისკფაქტორის გამო, საჭიროა ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკური რეჟიმების დანიშვნა. ამასთან, პაციენტთა ეს ჯგუფები მეტად მოწვყლადი არიან არასასურველი კლინიკური შედეგებისადმი, შეუსაბამო ემპირიული რეჟიმის დანიშვნის პირობებში.[19]

რეკომენდებულია ემპირიული პერორალური ანტიბიოტიკები: კომბინაციური თერაპია ამოქსიცილინი/კლავულანატი ან ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფპოდოქსიმი, ცეფუროქსიმი) პლიუს მაკროლიდი ან დოქსიციკლინი; ან მონოთერაპია რესპირაციული ფთორქინოლონით (მაგ. ლენვოფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი, გემიფლოქსაცინი). ეს რეჟიმები ეფექტურად ფარავენ წამლის მიმართ რეზისტენტულ პათოგენებს.[19]

გაითვალისწინეთ უსაფრთხოების საკითხები ფთორქინოლონების დანიშვნამდე.„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„ აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის შესახებ.[113][114] 2018 წელს, ევროპის წამლის სააგენტომ (EMA) დაასრულა ფთორქინოლონებთან დაკავშირებული სერიოზული, უნარშემზღუდველი და პოტენციურად შეუქცევადი არასასურველი ეფექტების მიმოხილვა. არასასურველ ეფექტებს მიეკუთვნება ტენდინიტი, მყესის გახევა, ართრალგია, ნეიროპათიები და ძვალ-კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ სხვა ეფექტები.[115] ამ საკითხების მიუხედავად, ამერიკის თორაკალური საზოგადოება/ამერიკის ინფქეციური დაავადებების საზოგადოება კვლავ უწევს რეკომენდაციას ფთორქინოლონების გამოყენებას მკურნალობის ვარიანტის სახით საზოგადოებაში შეძენილი დაბალი სიმძიმის პნევმონიის მქონე პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ თანმხლები დაავადებები და მათი მართვა ამბულატორიულ პირობებში მიმდინარეობს.[19]

მკურნალობა, სულ მცირე, 5 დღის განმავლობაში ჩაატარეთ. მკურნალობის ხანგრძლივობა უნდა გადაწყდეს კლინიკური სტაბილურობის ვალიდური საზომის გამოყენებით (მაგ. სასიცოცხლო ნიშნების დარღვევის ალაგება, ნორმალური კოგნიტიური ფუნქცია, კვების უნარი).[19][117][118] ასევე უნდა გავითვალისიწინოთ მკურნალობის შეწყვეტა მას შემდეგ, რაც 48-72 სთ-ის განმავლობაში პაციენტს არ აქვს სიცხე და არ არის გართულებების ნიშნები (ენდოკარდიტი, მენინგიტი).[19][117]

ხელახლა შეაფასეთ პაციენტი 48 საათის შემდეგ. სიმპტომები ამ დროისთვის, სწორი მკურნალობის ფონზე, უნდა გაუმჯობესდეს. განიხილეთ ჰოსპიტალიზაცია პაციენტებისთვის, რომლებიც 48 საათის განმავლობაში არ უმჯობესდებიან.

განიხილეთ მკურნალობის შეცვლა და ორგანიზმის მიმართ სპეციფიკური ანტიმიკრობული თერაპიის დანიშვნა ანტიბიოტიკური მგრძნობელობის მონაცემების საფუძველზე, როდესაც ლაბორატორიული ტესტებით გამომწვევი ორგანიზმი უკვე დადგენილია.

პირველადი პარამეტრები

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოყოფით) სამჯერ დღეში; 875 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოყოფით) დღეში 2-ჯერ; 2000 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოყოფით) დღეში ორჯერ

მეტი

იყოს

ცეფპოდოქსიმი: 200 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

იყოს

ცეფუროქსიმი: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

--და--

აზიტრომიცინი: 500 მგ ორალურად ერთჯერ დღეში პირველ დღეს, შემდეგ 250 მგ ერთჯერ დღეში

იყოს

კლარითრომიცინი: 500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით), დღეში ორჯერ; 1000 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოდევნით), დღეში ერთხელ.

იყოს

დოქსოციკლინი: 100 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

მოქსიფლოქსაცინი: 400 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

გემიფლოქსაცინი: 320 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ურჩიეთ პაციენტებს არ მოწიონ სიგარეტი, დაისვენონ და მიიღონ დიდი რაოდენობით სითხე.

Back
განიხილე – 

გრიპის ანტივირუსული დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

განიხილეთ ანტივირუსული თერაპია (მაგ. ოსელტამივირი) ამბულატორიულ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დადებითი პასუხი გრიპის ვირუსის მიმართ.[19]

პირველადი პარამეტრები

ოსელტამივირი: 75 მგ პერორულად დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

ჰოსპიტალიზებული პაციენტი

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური კომბინაციური ანტიბიოტიკოთერაპია ან მონოთერაპია ფთორქინოლონით

ჰოსპიტალიზაცია რეკომენდებულია პაციენტებში, რომლებიც განეკუთვნებიან პნევმონიის სიმძიმის ინდექსის მიხედვით მე-3 რისკის კლასს (ამ პაციენტებში შეიძლება სასარგებლო აღმოჩნდეს ხანმოკლე ჰოსპიტალიზაცია), მე-4 ან მე-5 რისკის კლასს ან CURB-65-ის მიხედვით ენიჭებათ 3 ქულა.[89][90] პნევმონიის სიმძიმის ინდექსი უპირატრესი მეთოდია, CURB-65-თან შედარებით.[19][92]

რეკომენდებულია ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკები: კომბინაციური თერაპია ბეტა-ლაქტამით (მაგ. ამპიცილინი/სულბაქტამი, ცეფოტაქსიმი, ცეფტრიაქსონი, ცეფტაროლინი) პლიუს მაკროლიდი (მაგ. აზითრომიცინი კლარითრომიცინი); ან მონოთერაპია რესპირაციული ფთორქინოლონით (მაგ. ლევოფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი) განიხილეთ კომბინაციური თერაპია ბეტა ლაქტამით და დოქსიციკლინით პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ უკუჩვენებები მაკროლიდების და ფთორქინოლონების მიმართ. გაითვალისწინეთ, რომ კლარითრომიცინი აშშ-ში ხელმისაწვდომია მხოლოდ პერორალური ფორმულაციის სახით, ამიტომ კლარითრომიცინს ვერ გამოვიყენებთ იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს პერორალურად მიღების პრობლემა აქვს.

გაითვალისწინეთ უსაფრთხოების საკითხები ფთორქინოლონების დანიშვნამდე.„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„ აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის შესახებ.[113][114] 2018 წელს, ევროპის წამლის სააგენტომ (EMA) დაასრულა ფთორქინოლონებთან დაკავშირებული სერიოზული, უნარშემზღუდველი და პოტენციურად შეუქცევადი არასასურველი ეფექტების მიმოხილვა. არასასურველ ეფექტებს მიეკუთვნება ტენდინიტი, მყესის გახევა, ართრალგია, ნეიროპათიები და ძვალ-კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ სხვა ეფექტები.[115]

მკურნალობა, სულ მცირე, 5 დღის განმავლობაში ჩაატარეთ. მკურნალობის ხანგრძლივობა უნდა გადაწყდეს კლინიკური სტაბილურობის ვალიდური საზომის გამოყენებით (მაგ. სასიცოცხლო ნიშნების დარღვევის ალაგება, ნორმალური კოგნიტიური ფუნქცია, კვების უნარი).[19][117][118] ასევე უნდა გავითვალისიწინოთ მკურნალობის შეწყვეტა მას შემდეგ, რაც 48-72 სთ-ის განმავლობაში პაციენტს არ აქვს სიცხე და არ არის გართულებების ნიშნები (ენდოკარდიტი, მენინგიტი).[19][117]

შეაფასეთ, შესაძლებელია თუ არა პაციენტის გადართვა პერორალურ თერაპიაზე ყოველდღიურად; შესაძლებლობის შემთხვევაში გადართვა რაც შეიძლება მალე უნდა მოხდეს. გადადით იმავე წამლის პერორალურ ფორმულაციაზე ან წამლის იმავე კლასის პერორალურ ფორმულაციაზე.[19]

განიხილეთ მკურნალობის შეცვლა და ორგანიზმის მიმართ სპეციფიკური ანტიმიკრობული თერაპიის დანიშვნა ანტიბიოტიკური მგრძნობელობის მონაცემების საფუძველზე, როდესაც ლაბორატორიული ტესტებით გამომწვევი ორგანიზმი უკვე დადგენილია.

პირველადი პარამეტრები

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 1.5 - 3გ ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ

მეტი

იყოს

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად 8 საათში ერთხელ

იყოს

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

ცეფტაროლინი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

--და--

აზიტრომიცინი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

კლარითრომიცინი: 500 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოყოფის) დღეში ორჯერ

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

მოქსიფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, 24 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამატებითი ემპირიული ანტიბიოტიკი საჭიროა მეთიცილინ-რეზისტენტული Staphylococcus aureus (MRSA) რისკფაქტორების შემთხვევაში, თუ არსებობს ადგილობრივად ვალიდური რისკები.[19]

თუ პაციენტს აქვს მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის სასუნთქი გზებიდან იზოლაციის ანამნეზი: დანიშნულებას დაამატეთ ვანკომიცინი ან ლინეზოლიდი და ჩაატარეთ კულტურა (ან ცხვირის ღრუს ნაცხის პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია), რათა გადაწყდეს მკურნალობის დეესკალაცია ან დადასტურდეს დამატებითი ანტიბიოტიკური დაფარვის საჭიროებას.[19]

თუ პაციენტს ბოლო 90 დღის ფარგლებში უფიქსირდება ჰოსპიტალიზაციის ან პარენტერული ანტიბიოტიკოთერაპიის ფაქტი და შეფასებულია მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphyloccocus Aureus-ის რისკფაქტორების მქონედ ლოკალურად: ჩაატარეთ კულტურა და ცხვირის ნაცხის პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია. თუ პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია ან კულტურა უარყოფითია, თავი შეიკავეთ დამატებითი ანტიბიოტიკური დაფარვისგან. თუ პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია ან კულტურა დადებითია, დაიწყეთ დამატებითი დაფარვა ანტიბიოტიკებით.[19]

თუ კულტურის შედეგად არ ვლინდება წამლის მიმართ რეზისტენტული პათოგენი და პაციენტი კლინიკურად უმჯობესდება, განიხილეთ დეესკალაცია სტანდარტულ ანტიბიოტიკოთერაპიაზე, 48 საათის თავზე.[19]

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია უფრო ხანგრძლივი, 7-დღიანი მკურნალობის კურსი.[19]

პირველადი პარამეტრები

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში ერთხელ; დოზა მოარგეთ შრატში ვანკომიცინის დონეებს

ან

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

Pseudomonas ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამატებითი ანტიბიოტიკებია საჭირო Pseudomonas aeruginosa-ს რისკფაქტორების მქონე პაციენტებში, თუ გვაქვს ადგილობრივად ვალიდური რისკფაქტორები.[19]

თუ პაციენტს ანამნეზში აქვს P aeruginosa-ს ამოთესვა: დაამატეთ პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი, ცეფეპიმი, ცეფტაზიდიმი, აზტრეონამი, მეროპენემი, ან იმიპენემ/ცილასტატინი და დათესეთ კულტურები დეესკალაციისთვის ან დამატებითი აგენტის საჭიროების განსაზღვრის მიზნით.[19]

თუ პაციენტს ბოლო 90 დღის ფარგლებში უფიქსირდება ჰოსპიტალიზაციის ან პარენტერული ანტიბიოტიკოთერაპიის ფაქტი და შეფასებულია მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული P aeruginosa-ს რისკფაქტორების მქონედ ლოკალურად: დათესეთ კულტურა, მაგრამ უმკურნალეთ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ კულტურა დადებითია.[19]

თუ კულტურის შედეგად არ ვლინდება წამლის მიმართ რეზისტენტული პათოგენი და პაციენტი კლინიკურად უმჯობესდება, განიხილეთ დეესკალაცია სტანდარტულ ანტიბიოტიკოთერაპიაზე, 48 საათის თავზე.[19]

Pseudomonas aeruginosa-ს მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია უფრო ხანგრძლივი, 7-დღიანი მკურნალობის კურსი.[19]

გაითვალისწინეთ თავდაპირველი ემპირიული რეჟიმი Pseudomonas-სთვის აგენტის დამატებისას, რათა არ გამოიყენოთ ერთი და იმავე კლასის ორი ანტიბიოტიკი.

პირველადი პარამეტრები

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5 გ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში

მეტი

ან

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

აზტრეონამი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

Back
განიხილე – 

Enterobacteriaceae ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

საჭიროა დამატებითი ემპირიული ანტიბიოტიკების გამოყენება იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი Enterobacteriaceae-ს რისკფაქტორები. კონსულტაცია გაიარეთ ინფექციური დაავადების სპეციალისტთან ანტიბიოტიკების მიღების სწორი სქემის შერჩევის მი9ზნით.[19]

უფრო იშვიათი პათოგენებით გამოწვეული პნევმონიის შემთხვევებში რეკომენდებულია მკურნალობის უფრო ხანგრძლივი კურსი.[19]

Back
განიხილე – 

გრიპის ანტივირუსული დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ანტიმიკრობულ მკურნალობას დაამატეთ ანტივირუსული მკურნალობა (მაგ. ოსელტამივირი) საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის მქონე ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დადებითი პასუხი გრიპის მიმართ, განურჩევლად ავადმყოფობის ხანგრძლივობისა დიაგნოზის დადგენამდე.[19]

პირველადი პარამეტრები

ოსელტამივირი: 75 მგ პერორულად დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ჟანგბადი გამოიყენეთ საჭიროებისამებრ. დააკვირდით ჟანგბადის სატურაციას და ჩასუნთქული ჟანგბადის კონცენტრაციას რათა SaO₂ იყოს 92%-ზე მაღლა. მაღალი კონცენტრაციებით ჟანგბადი შესაძლოა უსაფრთხოდ მივცეთ გაურთულებელი პნევმონიის დროს. [ Cochrane Clinical Answers logo ] რესპირატორული უკმარისობის მქონე პაციენტები, მიუხედავად ჟანგბადით შესაბამისი თერაპიისა, საჭიროებენ სასუნთქი გზების გადაუდებელ მართვას და შესაძლო ინტუბაციას. ვენტილაციური უკმარისობით გართულებული COPD-ის მოქნე პაციენტების მკურნალობა ოქსიგენოთერაპიით უნდა წარიმართოს არტერიული აირების განმეორებითი გაზომვით.[107]

შეაფასეთ პაციენტები მოცულობის შემცირებაზე. საჭიროების შემთხვევაში, ადგილობრივი პროტოკოლების გათვალისწინებით დაიწყეთ ინტრავენური სითხეების მიწოდება და ნუტრიციული მხარდაჭერა დაავადების გახანგრძლივების პირობებში.

ტემპერატურა, სუნთქვის სიხშირე, პულსი, სისხლის წნევა და ფსიქიკური სტატუსი უნდა გაკონტროლდეს და დაფიქსირდეს, სულ მცირე, დღეში ორჯერ და უფრო ხშირად მძიმე ფორმის პნევმონიის მქონე პაციენტებში ან ვისაც რეგულარული ოქსიგენოთერაპია ესაჭიროება. აწარმოეთ C რეაქტიული ცილის დონის მონიტორინგი რეგულარულად, ვინაიდან იგი პნევმონიის პროგრესის მგრძნობიარე მარკერია. განმეორებით ჩაატარეთ გულმკერდის რენტგენოგრაფია პაციენტებში, რომელთა პროგრესი დამაკმაყოფილებელი არ არის. რუტინულად გულმკერდის რენტგენის გამეორება არ არის რეკომენდებული თუ სიმპტომები 5-7 დღეში ალაგდება.[19]

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური კომბინაციური ანტიბიოტიკოთერაპია

უზრუნველყავით იმ პაციენტების ჰოსპიტალიზაცია ინტენსიური მოვლის განყოფილებაში, რომელთაც აღენიშნებათ ვაზოპრესორული თერაპიის საჭიროების ჰიპოტენზია ან მექანიკური ვენტილაციის საჭიროების სუნთქვის უკმარისობა. იმ შემთხვევაში, თუ არ არის ვაზოპრესორის ან მექანიკური ვენტილაციის საჭიროება, გამოიყენეთ ამერიკის თორაკალური საზოგადოება/ამერიკის ინფექციური დაავადებების საზოგადოების კრიტერიუმები საზოგადოებაში შეძენილი მძიმე პნევმონიის განსაზღვრისთვის (იხ. დიაგნოსტიკური კრიტერიუმების განყოფილება) და კლინიკური განსჯა, რათა გადაწყვიტოთ მკურნალობის ინტენსივობის გაზრდის საჭიროება.[19][92] საზოგადოებაში შეძენილი მძიმე პნევმონიის მქონე პაციენტები (განისაზღვრება, როგორც ერთი დიდი კრიტერიუმი ან სამი ან მეტი მცირე კრიტერიუმი) უნდა ჰოსპიტალიზდნენ ინტენსიური მკურნალობის განყოფილებაში.[19]

დაიწყეთ ანტიბიოტიკოთერაპია დაუყოვნებლივ, ვინაიდან მათი გამოყენების დაყოვნება დაკავშირებულია სიკვდილობის რისკის ზრდასთან.[116]

რეკომენდებულია ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკები: კომბინაციური თერაპია ბეტა-ლაქტამით (მაგ. ამპიცილინი/სულბაქტამი, ცეფოტაქსიმი, ცეფტრიაქსონი, ცეფტაროლინი) პლიუს მაკროლიდი (მაგ. აზითრომიცინი კლარითრომიცინი); ან კომბინაციური თერაპია ბეტა ლაქტამით და რესპირაციული ფთორქინოლონით (მაგ. ლევოფლოქსაცინი, მოქსიფლოქსაცინი). არსებობს უფრო მყარი მტკიცებულება ბეტა-ლაქტამი პლუს მაკროლიდების კომბინაციის შესახებ.[19] მიუხედავად იმისა, რომ ATS / IDSA-ს გაიდლაინებით რეკომენდებულია კლარითრომიცინი ამ პაციენტებში, იგი აშშ-ში ხელმისაწვდომია მხოლოდ პერორალური ფორმით, ამიტომ არ გამოგვადგება ამ პირობებში.

გაითვალისწინეთ უსაფრთხოების საკითხები ფთორქინოლონების დანიშვნამდე.„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„ აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის შესახებ.[113][114] 2018 წელს, ევროპის წამლის სააგენტომ (EMA) დაასრულა ფთორქინოლონებთან დაკავშირებული სერიოზული, უნარშემზღუდველი და პოტენციურად შეუქცევადი არასასურველი ეფექტების მიმოხილვა. არასასურველ ეფექტებს მიეკუთვნება ტენდინიტი, მყესის გახევა, ართრალგია, ნეიროპათიები და ძვალ-კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ სხვა ეფექტები.[115]

მკურნალობა, სულ მცირე, 5 დღის განმავლობაში ჩაატარეთ. მკურნალობის ხანგრძლივობა უნდა გადაწყდეს კლინიკური სტაბილურობის ვალიდური საზომის გამოყენებით (მაგ. სასიცოცხლო ნიშნების დარღვევის ალაგება, ნორმალური კოგნიტიური ფუნქცია, კვების უნარი).[19][117][118] ასევე უნდა გავითვალისიწინოთ მკურნალობის შეწყვეტა მას შემდეგ, რაც 48-72 სთ-ის განმავლობაში პაციენტს არ აქვს სიცხე და არ არის გართულებების ნიშნები (ენდოკარდიტი, მენინგიტი).[19][117]

შეაფასეთ, შესაძლებელია თუ არა პაციენტის გადართვა პერორალურ თერაპიაზე ყოველდღიურად; შესაძლებლობის შემთხვევაში გადართვა რაც შეიძლება მალე უნდა მოხდეს. გადადით იმავე წამლის პერორალურ ფორმულაციაზე ან წამლის იმავე კლასის პერორალურ ფორმულაციაზე.[19]

განიხილეთ მკურნალობის შეცვლა და ორგანიზმის მიმართ სპეციფიკური ანტიმიკრობული თერაპიის დანიშვნა ანტიბიოტიკური მგრძნობელობის მონაცემების საფუძველზე, როდესაც ლაბორატორიული ტესტებით გამომწვევი ორგანიზმი უკვე დადგენილია.

პირველადი პარამეტრები

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 1.5 - 3გ ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ

მეტი

იყოს

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად 8 საათში ერთხელ

იყოს

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

ცეფტაროლინი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

--და--

აზიტრომიცინი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

მეორეული ვარიანტები

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 1.5 - 3გ ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ

მეტი

იყოს

ცეფოტაქსიმი: 1-2 გ ინტრავენურად 8 საათში ერთხელ

იყოს

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

ცეფტაროლინი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

--და--

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

მოქსიფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, 24 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამატებითი ემპირიული ანტიბიოტიკი საჭიროა მეთიცილინ-რეზისტენტული Staphylococcus aureus (MRSA) რისკფაქტორების შემთხვევაში, თუ არსებობს ადგილობრივად ვალიდური რისკები.[19]

დაამატეთ შესაბამისი ანტიბიოტიკური დაფარვა და ჩაატარეთ კულტურა (ან ცხვირის ნიმუშის პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია, რათა შეირჩეს სწორი მიმართულება - თერაპიის დეესკალაცია ან გაგრძელება.[19]

თუ კულტურის შედეგად არ ვლინდება წამლის მიმართ რეზისტენტული პათოგენი და პაციენტი კლინიკურად უმჯობესდება, განიხილეთ დეესკალაცია სტანდარტულ ანტიბიოტიკოთერაპიაზე, 48 საათის თავზე.[19]

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია უფრო ხანგრძლივი, 7-დღიანი მკურნალობის კურსი.[19]

პირველადი პარამეტრები

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში ერთხელ; დოზა მოარგეთ შრატში ვანკომიცინის დონეებს

ან

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

Back
განიხილე – 

Pseudomonas ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამატებითი ანტიბიოტიკებია საჭირო Pseudomonas aeruginosa-ს რისკფაქტორების მქონე პაციენტებში, თუ გვაქვს ადგილობრივად ვალიდური რისკფაქტორები.[19]

დაამატეთ ანტიბიოტიკური დაფარვა და ჩაატარეთ კულტურა, რათა შეირჩეს სწორი მიმართულება - თერაპიის დეესკალაცია ან გაგრძელება.[19]

თუ კულტურის შედეგად არ ვლინდება წამლის მიმართ რეზისტენტული პათოგენი და პაციენტი კლინიკურად უმჯობესდება, განიხილეთ დეესკალაცია სტანდარტულ ანტიბიოტიკოთერაპიაზე, 48 საათის თავზე.[19]

Pseudomonas aeruginosa-ს მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია უფრო ხანგრძლივი, 7-დღიანი მკურნალობის კურსი.[19]

გაითვალისწინეთ თავდაპირველი ემპირიული რეჟიმი Pseudomonas-სთვის აგენტის დამატებისას, რათა არ გამოიყენოთ ერთი და იმავე კლასის ორი ანტიბიოტიკი.

პირველადი პარამეტრები

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5 გ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში

მეტი

ან

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

აზტრეონამი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

Back
განიხილე – 

Enterobacteriaceae ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

საჭიროა დამატებითი ემპირიული ანტიბიოტიკების გამოყენება იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას წარმომქმნელი Enterobacteriaceae-ს რისკფაქტორები. კონსულტაცია გაიარეთ ინფექციური დაავადების სპეციალისტთან ანტიბიოტიკების მიღების სწორი სქემის შერჩევის მი9ზნით.[19]

უფრო იშვიათი პათოგენებით გამოწვეული პნევმონიის შემთხვევებში რეკომენდებულია მკურნალობის უფრო ხანგრძლივი კურსი.[19]

Back
განიხილე – 

გრიპის ანტივირუსული დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ანტიმიკრობულ მკურნალობას დაამატეთ ანტივირუსული მკურნალობა (მაგ. ოსელტამივირი) საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის მქონე ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ დადებითი პასუხი გრიპის მიმართ, განურჩევლად ავადმყოფობის ხანგრძლივობისა დიაგნოზის დადგენამდე.[19]

პირველადი პარამეტრები

ოსელტამივირი: 75 მგ პერორულად დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

Back
განიხილე – 

კორტიკოსტეროიდი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

კორტიკოსტეროიდების გამოყენება საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის მძიმე ფორმის მქონე პაციენტებში, დიდი ხნის განმავლობაში განიხილებოდა.

ამერიკის თორაკალური საზოგადოება/ამერიკის ინფქეციური დაავადებების საზოგადოების გაიდლაინები ზოგადად არ უწევს რეკომენდაციას კორტიკოსტეროიდების გამოყენებას საზოგაოდეაბში შეძენილი არა-მძიმე ან მძიმე პნევმონიის მქონე პაციენტებში; მიუხედავად ამისა, სეფსისისგან გადარჩენილს კამპანიის ინსტრუქციები აღიარებს, რომ ისინი შეიძლება გამოვიყენოთ რეფრაქტორული სეპტიკური შოკის მქონე პაციენტებში და კლინიკურად შესაბამისი, თანამხლები მდგომარეობების დროს (მაგალითად, ფქოდ, ასთმა, აუტოიმუნური დაავადებები). ეს რეკომენდაცია ემყარება იმ ფაქტს, რომ არ არსებობს მონაცემები, რომლებიც ითვალისწინებს რაიმე სარგებელს სიკვდილობასთან ან ორგანოების უკმარისობასთან მიმართებაში, პაციენტებში, რომლებსაც არ აქვთ საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის მძიმე ფორმა და არსებობს მხოლოდ შეზღუდული მონაცემები, რომლებიც მხარს უჭერს მათ გამოყენებას პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ საზოგადოეაბში შეძენილი პნევმონიის მძიმე ფორმა.[19]

Back
პლიუს – 

დამხმარე მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ჟანგბადი გამოიყენეთ საჭიროებისამებრ. დააკვირდით ჟანგბადის სატურაციას და ჩასუნთქული ჟანგბადის კონცენტრაციას რათა SaO₂ იყოს 92%-ზე მაღლა. მაღალი კონცენტრაციებით ჟანგბადი შესაძლოა უსაფრთხოდ მივცეთ გაურთულებელი პნევმონიის დროს. [ Cochrane Clinical Answers logo ] რესპირატორული უკმარისობის მქონე პაციენტები, მიუხედავად ჟანგბადით შესაბამისი თერაპიისა, საჭიროებენ სასუნთქი გზების გადაუდებელ მართვას და შესაძლო ინტუბაციას. ვენტილაციური უკმარისობით გართულებული COPD-ის მოქნე პაციენტების მკურნალობა ოქსიგენოთერაპიით უნდა წარიმართოს არტერიული აირების განმეორებითი გაზომვით.[107]

შეაფასეთ პაციენტები მოცულობის შემცირებაზე. საჭიროების შემთხვევაში, ადგილობრივი პროტოკოლების გათვალისწინებით დაიწყეთ ინტრავენური სითხეების მიწოდება და ნუტრიციული მხარდაჭერა დაავადების გახანგრძლივების პირობებში.

ტემპერატურა, სუნთქვის სიხშირე, პულსი, სისხლის წნევა და ფსიქიკური სტატუსი უნდა გაკონტროლდეს და დაფიქსირდეს, სულ მცირე, დღეში ორჯერ და უფრო ხშირად მძიმე ფორმის პნევმონიის მქონე პაციენტებში ან ვისაც რეგულარული ოქსიგენოთერაპია ესაჭიროება. აწარმოეთ C რეაქტიული ცილის დონის მონიტორინგი რეგულარულად, ვინაიდან იგი პნევმონიის პროგრესის მგრძნობიარე მარკერია. განმეორებით ჩაატარეთ გულმკერდის რენტგენოგრაფია პაციენტებში, რომელთა პროგრესი დამაკმაყოფილებელი არ არის. რუტინულად გულმკერდის რენტგენის გამეორება არ არის რეკომენდებული თუ სიმპტომები 5-7 დღეში ალაგდება.[19]

back arrow

Choose a patient group to see our recommendations

Please note that formulations/routes and doses may differ between drug names and brands, drug formularies, or locations. Treatment recommendations are specific to patient groups. See disclaimer

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას