სუნთქვის მწვავე უკმარისობა

გამოწვეულია ფილტვებსა და სისხლს შორის აირების მიმოცვლის მწვავე ან ქრონიკული გაუარესებით, რაც იწვევს ჰიპოქსიას ჰიპერკაპნიით ან მის გარეშე.

პაციენტს შეიძლება აღენიშნებოდეს სუნთქვის უკმარისობა, შფოთვა, კონფუზია, ტაქიპნოე, კარდიოლოგიური დისფუნქცია ან გულის გაჩერება. ცენტრალური ნერვული სისტემის დათრგუნვა შეიძლება განვითარდეს სისხლის ან სასიცოცხლო ორგანოების ოქსიგენაციის დაქვეითების ფონზე ან ნახშირორჟანგის ჭარბად დაგროვების გამო.

ძირითადი სადგიანოსტიკო კვლევებია პულსოქსიმეტრია, გულმკერდის რენტგენოგრაფია, სისხლის გაზების ანალიზი და ამოსუნთქვის ბოლოს ნახშირორჟანგის პარციალური წნევის მონიტორინგი (კაპნომეტრია).

მართვა მოიცავს ზემო სასუნთქი გზების განვლადობის შემოწმებას, ობსტრუქციის მოხსნას. სავარაუდოდ, საჭირო იქნება დამატებითი ოქსიგენაცია და ვენტილაციური მხარდაჭერა; აუცილებელია რესპირატორული უკმარისობის მიზეზების ან გამომწვევი მდგომარეობების დაუყოვნებლივ გამოკვლევა.

როდესაც სხვა ნაკლებად ინვაზიური მანევრები უშედეგოა, უნდა გამოვიყენოთ ენდოტრაქეული ინტუბაცია და მექანიკური ვენტილაცია.

აღნიშნული მოდული მოიცავს მწვავე რესპირატორული დისტრესის საკითხებს 12 წელს გადაცილებულ პაციენტებში.

ფილტვებსა და სისხლს შორის გაზთა ცვლის მწვავე დარღვევით გამოწვეული ჰიპოქსია ჰიპერკაპნიით ან მის გარეშე (მაგ: ფილტვის ქრონიკული დაავადების მწვავე დეკომპრესიით გამოწვეული). ჰიპოქსიური სუნთქვის უკმარისობა (1-ელი ტიპის სუნთქვის უკმარისობა) არის ჰიპოქსია ჰიპერკაპნიის გარეშე და არტერიული ჟანგბადის პარციალური წნევა (PaO2) <60 მმ.ვწყ.სვ. (8 kPa) ოთახის ტემპერატურაზე ზღვის დონეზე. ჰიპერკაპნიური სუნთქვის უკმარისობა (მე-2 ტიპის სუნთქვის უკმარისობა) არის ჰიპოქსია არტერიული ნახშირორჟანგის პარციალური წნევით (PaCO2) >50 მმ.ვწყ.სვ. (6.5 kPa) ოთახის ტემპერატურაზე ზღვის დონეზე.