ჰიპერკალიემიის შეფასება

მნიშვნელოვანი ჰიპერკალიემია განისაზღვრება, როგორც შრატში კალიუმის რაოდენობა >6.0 მმოლ/ლ (>6.0 მეკვ/ლ). საშუალო ჰიპერკალიემია განისაზღვრება, როცა კალიუმის დონე 5.0 - 6.0 მმოლ/ლ (5.0 - 6.0 მეკვ/ლ) ფარგლებში მერყეობს. ჰიპერკალიემიის ფონზე შრატში კალიუმის კონცენტრაციის მცირე ცვლილებას შეიძლება მნიშვნელოვანი ეფექტი ჰქონდეს კუნთებსა და გულზე.

ჰიპერკალიემია ყველაზე ხშირად გამოწვეულია კალიუმის დიდი რაოდენობით მიღებით თირკმლის ექსკრეტორული ფუნქციის დაქვეითების ფონზე ან კალიუმის რედისტრიბუციით უჯრედშიდა სივრციდან უჯრედს გარეთ. კორელაცია სუსტია შრატში კალიუმის დონის მატებასა და ორგანიზმში კალიუმის რეზერვების ჯამურ სიჭარბეს შორის. ჰიპერკალიემიის კლინიკური გამოვლინება იშვიათია <6.0 მმოლ/ლ (<6.0 მ.ექვ/ლ) დონემდე.

მნიშვნელოვანი ჰიპერკალიემიის ხშირი მწავე გამოვლინებებია: კუნთების სისუსტე და ეკგ-ს ცვლილებები, რაც შეიძლება სიცოცხლისათვის საშიში არითმიით გართულდეს.[1]Mattu A, Brady WJ, Robinson DA. Electrocardiographic manifestations of hyperkalemia. Am J Emerg Med. 2000;18:721-729. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11043630?tool=bestpractice.com [Figure caption and citation for the preceding image starts]: ეკგ-ს ცვლილებები ჰიპერკალიემიის მქონე პაციენტშიBMJ 2009; 339:b4114. Copyright ©2009 by the BMJ Publishing Group [Citation ends]. მნიშვნელოვანი ჰიპერკალიემია წარმოადგენს გადაუდებელ სამედიცინო მდგომარეობას. ეკგ აუცილებლად უნდა გაკეთდეს, რათა დადგინდეს, ვლინდება თუ არა კარდიოტოქსიკურობა. უწყვეტი ეკგ მონიტორინგი საჭიროა მანამ, სანამ კალიუმის დონე უფრო უსაფრთხო ფარგლებში არ იქნება და კარდიოტოქსიკურობა არ მოიხსნება.

მნიშვნელოვანი ჰიპერკალიემიის მკურნალობა ელექტროკარდიოგრაფიული ცვლილებების გარეშე პრევენციულია, ხოლო ეკგ-ს ცვლილებების ფონზე მდგომარეობა გადაუდებელია და საჭიროებს კალიუმის კონცენტრაციის შემამცირებელი ზომების დაუყოვნებლივ მიღებას.