დეპრესია მოზრდილებში

საერთო სიმპტომები მოიცავს მუდმივად დაბალ განწყობას, ინტერესის და სიამოვნების დაკარგვას, ძილის და მადის ცვლილებებს, დანაშაულის შეგრძნებას ან თვითკრიტიკას, ცუდ კონცენტრაციას და ენერგიის დაქვეითებას.

აზიანებს პაციენტების 5%-დან 10%-მდე პირველადი ჯანდაცვის რგოლში.

რისკის ფაქტორები მოიცავს ადრე არსებულ დეპრესიას და დეპრესიის ოჯახურ ანამნეზს. შეიძლება წვლილი შეიტანოს ბოლო დროს განცდილმა მძიმე დანაკარგმა, სტრესმა, ან სამედიცინო დაავადებამ.

სკრინინგისა და დიაგნოზისთვის სასარგებლოა თვითშეფასების ფორმები, მაგრამ კლინიკური დიაგნოზი უმთავრესია. დადებითი სკრინინგის დროს საჭიროა შეგროვდეს სრული ანამნეზი, ფსიქიკური სტატუსის შეფასება, მკურნალობა და შემდგომი კონტროლი.

პაციენტთა უმრავლესობა კარგად რეაგირებს მედიკამენტებით მკურნალობაზე, თერაპიულ საუბრებზე ან ამ ორივეს კომბინაციაზე.

სუიციდური იდეები შეიძლება გაჩნდეს მკურნალობის დაწყებამდე და პიკს მიაღწიოს მკურნალობის დროს, ამიტომ რეკომენდებულია ადრეული მჭიდრო კონტროლი.

დეპრესიული დარღვევები, როგორც წესი, ხასიათდება მუდმივი დაბალი განწყობით, ინტერესის და სიამოვნების დაკარგვით, ნეიროვეგეტატური დარღვევებით, ენერგიის დაქვითებით, რაც იწვევს სხვადასხვა დონის სოციალურ და საოკუპაციო დისფუნქციას. დეპრესიული სიმპტომები მოიცავს დეპრესიულ განწყობას, ანჰედონიას, წონის ცვლილებებს, ლიბიდოს ცვლილებებს, ძილის დარღვევას, ფსიქომოტორულ პრობლემებს, ენერგიის დაქვეითებას, დანაშაულის გადაჭარბებულ გრძობას, ცუდ კონცენტრაციას და სუიციდურ იდეებს. ზოგიერთ შემთხვევაში განწყობა არ არის სევდიანი, მაგრამ პაციენტი არის შეშფოთებული ან გაღიზიანებული ან უსიცოცხლო.[1]American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual of mental disorders, 5th ed., (DSM-5). Washington, DC: American Psychiatric Publishing; 2013.

დიდი დეპრესიული აშლილობა ხასიათდება არანაკლებ ხუთი სიმპტომის არსებობით და მისი კლასიფიცირება შეიძლება მსუბუქიდან მძიმემდე სპექტრის მიხედვით. მძიმე ეპიზოდები შეიძლება მოიცავდეს ფსიქოზურ სიმპტომებს, როგორიცაა პარანოია, ჰალუცინაციები ან ფუნქციური შეზღუდვა.

ზღურბლქვედა (მცირე) დეპრესია ხასიათდება 2 - 4 დეპრესიული სიმპტომის არსებობით, მათ შორის დეპრესიული განწყობა ან აჰედოია, 2-ზე მეტი კვირის განმავლობაში. 

მუდმივი დეპრესიული აშლილობა (დისთიმიური აშლილობა) ხასიათდება 3 - 4 დისთიმიური სიმპტომით მინიმუმ 2 წლის განმავლობაში, ნახევარზე მეტი დღეების განმავლობაში. დისთიმიური სიმპტომები მოიცავს დეპრესიული განწყობას, მადის ცვლილებას, ძილის დარღვევას, დაბალ ენერგიას, დაბალ თვითშეფასებას, ცუდი კონცენტრაციას და უიმედობას.