ბულოზური პემფიგოიდი

ბულოზური პემფიგოიდი, როგორც წესი გვხვდება ხანდაზმულებში და აქვს დამახასიათებელი კლინიკური სურათი. არსებობს მისი რამდენიმე კლინიკური ვარიანტი, რომელთაგან ერთ-ერთი ბავშვებში გვხვდება.

პროდრომულ, არაბულოზურ ფაზაში განსხვავებული ინტენსივობის ქავილს შესაძლოა თან ახლდეს ეგზემის მსგავსი ან ურტიკარიული დაზიანებები კვირების ან თვეების განმავლობაში.

ბულოზურ სტადიაში ყალიბდება დაჭიმული ვეზიკულები ან ბულები შესახედავად ნორმალურ ან ერითემატოზულ კანზე, სადაც აღინიშნებოდა წინმსწრები ეგზემატოზური ან ურტიკარიული გამონაყარი. ბუშტუკების გახეთქვის შემთხვევაში რჩება ეროზირებული, ფუფხიანი მიდამოები, რომლებიც ნელა ხორცდებიან და ტოვებენ ანთების შემდგომ ჰიპერპიგმენტაციას.

გამონაყარი, როგორც წესი, სიმეტრიულია და მეტწილად ვლინდება კიდურების, ტანის ქვედა ნაწილისა და მუცლის ნაკეცების ადგილებში.

მკურნალობის მიზანია ბუშტუკების ჩამოყალიბების დათრგუნვა ან შეჩერება, ასევე არსებული ეროზიებისა და ბუშტუკების ალაგება და ქავილის კონტროლი. გამოიყენება როგორც ტოპიკური და სისტემური კორტიკოსტეროიდები, აგრეთვე იმუნოსუპრესიული და ანთების საწინააღმდეგო აგენტები.

ბულოზური პემფიგოიდი ქრონიკული, შეძენილი აუტოიმუნური ბუშტუკოვანი დაავადებაა, რომელიც ხასიათდება აუტოანტისხეულების მოქმედებით ჰემიდესმოსომურ ანტიგენებზე, რაც იწვევს სუბეპიდერმული ბუშტუკის ჩამოყალიბებას.[1]Liu Z. Are anti-BP180 IgG1 or IgG4 autoantibodies pathogenic? J Invest Dermatol. 2002;119:989-990.