ჰერპესული ინფექცია

ჰერპეს ზოსტერი (ასევე ცნობილი როგორც სირსველი) ჩვეულებრივ ვლინდება წვითა და ჩხვლეტითი ტკივილით, რასაც მოჰყვება ვეზიკულური გამონაყარი დაზიანებულ დერმატომაში; სიმპტომების ადგილმდებარეობა დამოკიდებულია დაზიანებულ ნერვზე.

დიაგნოზი ძირითადად ეფუძნება ტიპიურ კლინიკურ სიმპტომებს, როგორიცაა დერმატომული ტკივილი და დაჯგუფებული ვეზიკულების წარმოქმნა ერთსა და იმავე დერმატომაზე. დიაგნოზი დასტურდება პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით.

მკურნალობა პირველ რიგში მიმართულია ტკივილის შემსუბუქებაზე ანალგეტიკების გამოყენებით და ასევე ვირუსის რეპლიკაციის შემცირებაზე ისეთი ანტივირუსული პრეპარატით, როგორიცაა აციკლოვირი.

ანტივირუსული თერაპიის შედეგად შესაძლოა დაქვეითდეს პოსტჰერპესული ნევრალგიის სიმძიმე. ადრეული ანტივირუსული თერაპია განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ოფთალმოლოგიური დაზიანების და შემომსარტყველი ზოსტერის დროს იმუნოკომპრომეტირებულ პირებში.

ჰერპეს-ზოსტერი გამოწვეულია პაციენტის ვარიცელა-ზოსტერის ვირუსის (VZV) ინფექციასთან პირველადი კონტაქტის დროს შეძენილი ვირუსის რეაქტივაციის შედეგად. ჰერპეს-ზოსტერს ახასიათებს დერმატომული ტკივილი და პაპულოზური ტიპის გამონაყარი.[1]Gnann JW Jr, Whitley RJ. Herpes zoster. N Engl J Med. 2002 Aug 1;347(5):340-6. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12151472?tool=bestpractice.com ტკივილი, როგორც წესი, თავს იჩენს გამონაყარის განვითარებამდე რამდენიმე დღით ადრე და რჩება გამონაყარის გაქრობიდან რამდენიმე თვის განმავლობაში. გამონაყარი უმეტესწიალდ ვლინდება ერთეულ დერმატომაში და ქრება 4-5 კვირის განმავლობაში. პოსტჰერპესული ტკივილი ხშირი გართულებაა.[2]Roxas M. Herpes zoster and postherpetic neuralgia: diagnosis and therapeutic considerations. Altern Med Rev. 2006 Jun;11(2):102-13. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16813460?tool=bestpractice.com