ტიფოზური ინფექცია

ტიფოიდური ინფექციების უმრავლესობა ვლინდება ნაკლებ-განვითარებულ ქვეყნებში, სადაც კვლავ რჩება არადამაკმაყოფილებელი სანიტარული პირობები და წყლის მომარაგების წყაროები არ კონტროლირდება.

ადამიანები წარმოადგენენ ერთადერთ ამოცნობილ რეზერვუარს, ხოლო დაავადების გავრცელება ხდება მწვავე დაავადების მქონე, ან მიკროორგანიზმის ქრონიკული მატარებელი პირების მიერ საკვების, ან წყლის დაბინძურების შედეგად.

განვითარებულ ქვეყნებში დაავადება ძირითადად უვითარდება ენდემური ქვეყნებიდან შინდაბრუნებულ მოგზაურებს.

ყველაზე მაღალი ინციდენტობა აღინიშნება ინდოეთის სუბკონტინენტზე (ინდოსტანში), და, შესაბამისად, ამ რეგიონიდან შინდაბრუნებულ მოგზაურებს შორის.

ეჭვის ხარისხი მატულობს, თუ აღინიშნა გახანგრძლივებული ცხელებით მიმდინარე დაავადება სისხლის თეთრი უჯრედების (ლეიკოციტების) ნორმალური რაოდენობით იმ პირებს შორის, რომელნიც დაბრუნდნენ ენდემურ  რეგიონებში მოგზაურობის შემდეგ.

დასკვნითი დიაგნოზის დადგენა ხდება სისხლის კულტურის მიხედვით.

მოგზაურთა პრეზუმპტიული ანტიბიოტიკოთერაპია განისაზღვრება წარმომავლობის ქვეყნის მიხედვით.

ამჟამად ხელმისაწვდომი ვაქცინები მხოლოდ ზომიერ დაცვას უზრუნველყოფს Salmonella typhi-ს წინააღმდეგ და პრაქტიკულად არ იცავს პირს S paratyphi-გან, რომელიც უფრო დომინანტური პათოგენი გახდა.

ვაქცინების ამჟამინდელ ეფექტურობასთან და მულტი-რეზისტენტული შტამების მატებასთან ერთად მოსალოდნელია შემთხვევათა რიცხვის მატება და კიდევ უფრო მეტი გამოწვევები მათი მკურნალობის კუთხით.

ტიფოიდური ინფექცია არის ფეკალურ-ორალური გზით გადამდები დაავადება, რომელიც გამოწვეულია Salmonella enterica-ის, კერძოდ S. paratyphi სეროტიპის მიერ. მსგავს კლინიკურ სინდრომს იწვევს Salmonella enterica, სეროტიპი S paratyphi, ხოლო ტერმინები "ენტერული ცხელბა" და ტიფოიდური ინფექცია გამოიყენება ორივე დაავადების აღსაწერად. თუ სხვაგვარად არ არის მოხსენიებული, აქ მოცემული ინფორმაცია უკავშირდება ორივე დაავადებას (S typhi და S paratyphi), რომელიც ტერმინი ტიფოიდური ინფექციით აღიწერება.