ფილტვგარეშე ტუბერკულოზი

ტუბერკულოზი ინფექციური დაავადებაა, რომელსაც იწვევს ტუბერკულოზის ბაქტერია (Mycobacterium tuberculosis), იგი ყველაზე ხშირად მოიცავს ფილტვებს (ფილტვის ტუბერკულოზი), მაგრამ ასევე შეუძლია ნებისმიერი სხვა ორგანოს დასნებოვნება (ფილტვგარეშე ტუბერკულოზი).

ეპიდემიოლოგიური რისკფაქტორებია: ტუბერკულოზის მაღალი პრევალენტობის მქონე ქვეყანაში დაბადება, ექსპოზიცია საცხოვრებელ/სამუშაო ადგილას ინსტიტუციურ გარემოში (მაგ. სასჯელაღსრულების დაწესებულებები) და უსახლკარობა.

დიაგნოზის დადგენა შეიძლება დაგვიანდეს ნელა განვითარებადი, არასპეციფიკური კლინიკური გამოვლინებების და ფილტვგარეშე ნიმუშებში მჟავაგამძლე ბაქტერიის (მგბ) ნაცხის კვლევის დაბალი მგრძნობელობის გამო.

მიკრობიოლოგიური დადასტურება მნიშვნელოვანია დიაგნოზის დასადგენად და შემდგომი მკურნალობისთვის და ხშირად საჭიროა ქსოვილის ბიოფსია. სხვა დამხმარე მონაცემებია: გრანულომების აღმოჩენა, პათოლოგიური მასალის კვლევისას მჟავაგამძლე ბაქტერიის შეღებვით დადებითი შედეგი და გულმკერდის რენტგენოლოგიური კვლევები.

საწყისი თერაპია მოიცავს იზონიაზიდის, რიფამპიცინის, პირაზინამიდის და ეტამბუტოლის - 4 მედიკამენტიანი რეჟიმის გამოყენებას; მკურნალობა გრძელდება სულ მცირე 6 თვეს.

ტუბერკულოზს იწვევს Mycobacterium tuberculosis. ხშირ შემთხვევაში , აქტიური დაავადების განვითარებამდე ვითარდება Mycobacterium tuberculosis-ით გამოწვეული ლატენტური ინფექცია. პაციენტები, რომლებიც ინფიცირებულნი არიან, მაგრამ არ გააჩნიათ აქტიური ტუბერკულოზის კლინიკური, ბაქტერიოლოგიური ან რადიოგრაფიული ნიშნები, ითვლებიან ტუბერკულოზის ლატენტური ინფექციის მტარებლებად. როდესაც ხდება გადასვლა ლატენტური ინფექციიდან აქტიურ დაავადებაზე, ყველაზე ხშირად დაავადება მოიცავს ფილტვებს და ამ ფორმითაა გადამდები, თუმცა შეუძლია ნებისმიერი სხვა ორგანოს დაზიანება, მათ შორის, ლიმფური კვანძების, ცენტრალური ნერვული სისტემის, ძვლების/სახსრების, შარდ-სასქესო გზის, მუცლის ღრუს (მუცლის შიდა ღრუს ორგანოები, პერიტონეუმი) და პერიკარდიუმის. როდესაც ტუბერკულოზი ვითარდება ფილტვების გარდა სხვა ორგანოთა სისტემაში, მას ეწოდება, ფილტვგარეშე ტუბერკულოზი.