რიფტის ველის ცხელება

ბოლო მიმოხილვა: 1 ნოემბერი 2020

ბოლო განახლება: 24 მაისი 2019

ეპიდაფეთქება აღრიცხულია კენიაში, 2018 წლის ივნისში.

შეტყობინებადი მდგომარეობა. ადამიანიდან ადამიანზე ტრანსმისიის შემთხვევა არ გამოვლენილა; თუმცა აუცილებელია უსაფრთხოების სტანდარტული ზომების დაცვა.

პაციენტების უმრავლესობას სიმპტომები არ აღენიშნებათ; თუმცა პაციენტს შეიძლება ჰქონდეს მსუბუქი ფორმის, თვითგანკურნებადი ავადმყოფობა, რომელიც ცხელებითა და ღვიძლის პათოლოგიით მიმდინარეობს. პაციენტების დაახლოებით 8-10%-ს შესაძლოა განუვითარდეს მძიმე სიმპტომები, მათ შორის თვალის დაავადება, ენცეფალიტი ან ჰემორაგიული ცხელება.

დამხმარე თერაპია ითვლება მკურნალობის სტანდარტად, რადგან არ არსებობს კონკრეტული ანტივირუსული თერაპია.

განსაზღვრება

რიფტის ველის ცხელების ვირუსით (ასევე ცნობილი, როგორც RVFV) გამოწვეული მსუბუქი ინფექცია, როგორც წესი, თავისთავად გაივლის. ვირუსი განეკუთვნება Bunyaviridae - ს ოჯახს (სახეობა Phlebovirus). მისი სახელი დაკავშირებულია რიფტის დიდ ხეობასთან, კენიაში, სადაც ის პირველად დაუდგინეს საქონელს, 1910-იანი წლების დასაწყისში.[1][2] ადამიანებს ის გადაეცემათ სისხლთან ან სხვა ბიოლოგიურ სითხეებთან (მაგ. ამნიოტურ სითხესთან), ორგანოებთან კონტაქტის, ან ინფიცირებული საქონლის ან გარეული ცხოველების (უმთავრესად ძროხის, ცხვრის, თხის ან აქლემის) აუდუღარი რძის მოხმარების შედეგად.[3] დაავადება გადააქვთ ასევე კოღოებს, მათ შორის, სახეობებს Aedes და Culex.[4][5][6] ვირუსი იწვევს აბორტის ეპიდაფეთქებას და ახალგაზრდა ცხოველების სიკვდილს (უმეტესად ცხვრის, თხის და რქოსანი საქონლის). ადამიანებში ეპიდაფეთქებები ხშირად დაკავშირებულია ცხოველების ეპიდემიებთან (ეპიზოოტურ ეპიდაფეთქებებთან).[6]