ეს გვერდი წარმოგვიდგენს შინაარსს, რომელიც დაკავშირებულია მწვავე კორონარული სინდრომის მიმოხილვა თან. დიაგნოზისა და მკურნალობის შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიჰყევით BMJ Best Practice -ის შესაბამისი მდგომარეობებისა და სიმპტომების ქვემოთ მოცემულ ბმულებს.
შესავალი
შესაბამისი პირობები
არასტაბილური სტენოკარდია | არასტაბილური სტენოკარდია (UA) არის მწვავე კორონარული სინდრომი, რომელიც განისაზღვრება მიოკარდიუმის დაზიანების ბიოქიმიური ნიშნების არარსებობით.[4] არასტაბილური ანგინის კლინიკური ნიშნები მოიცავს გახანგრძლივებულ (>20 წუთზე მეტ) მოსვენების სტენოკარდიას; ძლიერი სტენოკადიის თავიდან დაწყებას; სტენოკარდიას, რომლის სიხშირე ან ხანგრძლივობა მატულობს ან რომლის ზღურბლი მცირდება; ან სტენოკარდია, რომელიც ვითარდება მიოკარდიუმის ინფარქტის ბოლოდროინდელი ეპიზოდის შემდეგ.[4] ეკგ შეიძლება იყოს ნორმალური ან შეიძლება გამოავლინოს ST სეგმენტის დეპრესია, გარდამავალი ST სეგმენტის ელევაცია ან T ტალღის ინვერსია.[4] გულის ბიომარკერები (მაღალი მგრძნობელობის გულის ტროპონინები) უნდა გაიზომოს პაციენტის ვიზიტისას, რათა გამოირიცხოს მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი; შეიძლება საჭირო გახდეს შემდგომი/სერიული გაზომვები.[4][5] საეჭვო UA-ს მქონე პაციენტების ადრეული მართვა მიმართულია საწყის ჩარევებზე და ტრიაჟზე, წინასწარი დიაგნოზის შესაბამისად. |
|---|---|
მიოკარდუმის ინფარქტი, ST-სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე | მიოკარდიუმის ინფარქტი ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე (NSTEMI) არის მწვავე იშემიური მოვლენა, რომელიც იწვევს მიოციტების ნეკროზს. თავდაპირველ ეკგ-ზე შესაძლოა გამოვლინდეს იშემიური ცვლილებები, როგორებიცაა ST სეგმენტის დეპრესია, T კბილის ინვერსიები ან ST სეგმენტის გარდამავალი ელევაციები; თუმცა ეკგ შესაძლოა იყოს ნორმაში ან ავლენდეს არასპეციფიკურ ცვლილებებს. განსხვავება არასტაბილური სტენოკარდიისგან (UA) ემყარება გულის ბიომარკერებს; მაღალი მგრძნობელობის გულის ტროპონინები მომატებულია (ნორმის 99-ე პერცენტილი) პაციენტის მოსვლისას ან ST სეგმენტის ელევაციის გარეშე მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტიდან რამდენიმე საათის შემდეგ.[3] მკურნალობის მიზანია იშემიის მოხსნა, შემდგომი თრომბოზის ან ემბოლიის პრევენცია და ჰემოდინამიკური სტატუსის სტაბილიზაცია. შემდგომი მკურნალობისთვის საჭიროა რისკების ადრეული სტარტიფიკაცია. |
მიოკარდიუმის ინფარქტი, ST-სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე | ST სეგმენტის ელევაციით მიმდინარე მიოკარდიუმის ინფარქტის შემთხვევაზე ეჭვი მაშინ გვაქვს, როდესაც პაციენტს აღენიშნება ST სეგმენტის მუდმივი ელევაცია ეკგ-ს ორ ან მეტ ანატომიურად მიმდებარე განხრაში, კლინიკურად თანმიმდევრული ანამნეზის კონტექსტში.[1] მომატებულია გულის ბიომარკერები (ტროპონინები). თუმცა, მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა დაიწყოს პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ტიპური ისტორია და ეკგ ცვლილებები, ლაბორატორიული შედეგების მოლოდინის გარეშე. დაუყონებლივ და სწრაფ რეპერფუზიას შეუძლია უზრუნველყოს პრევენცია ან მინიმუმამდე დაიყვანოს მიოკარდიუმის დაზიანება და გააუმჯობესოს გადარჩენადობისა და გამოჯანმრთელების შანსები.[6] |
კონტრიბუტორები
ავტორები
Editorial Team
BMJ Publishing Group
გაფრთხილება:
This overview has been compiled using the information in existing sub-topics.
წყაროები
გამოყენებული სტატიები
ამ თემაში მოხსენიებული წყაროების სრული სია ხელმისაწვდომია მომხმარებლებისთვის, რომლებსაც აქვთ წვდომა BMJ Best Practice-ის ყველა ნაწილზე.
პაციენტის ბროშურები
რა უნდა გავაკეთოთ გულის განმეორებითი შეტევის პრევენციისთვის?
მიოკარდიუმის ინფარქტი: რა არის ეს?
მეტი პაციენტის ბროშურები
შედით სისტემაში ან გამოიწერეთ BMJ Best Practice
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას