დენგეს ცხელება

ბოლო მიმოხილვა: ივლისი 2020

ბოლო განახლება: მარტი 2020

დაავადება, რომელიც შეტყობინებას საჭიროებს. დენგეს ენდემურ რეგიონებში, დენგეს ინფექციის შესაძლო, საეჭვო და დადასტურებული შემთხვევები ექვემდებარება შეტყობინებას შესაბამის ორგანოებთან რაც შეიძლება მალე.

ენდემურია 120-ზე მეტ ქვეყანაში, განსაკუთრებით სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიასა და წყნარი ოკეანის დასავლეთ რეგიონებში, კარიბის რეგიონში, ლათინურ ამერიკასა და აშშ-ს ზოგიერთ ნაწილში, აფრიკასა და ახლო აღმოსავლეთში.

დენგეს მძიმე ცხელება ხასიათდება გამოხატული თრომბოციტოპენიით, მძიმე ჰემორაგიით, პლაზმის გამონაჟონით, რაც შემდეგ იწვევს შოკს ან სითხის დაგროვებას რესპირატორული დისტრესითა და ორგანოების მძიმე ჩართულობით.

დამადასტურებელი ტესტებია ვირუსის ანტიგენის ან ნუკლეინის მჟავის აღმოჩენა და სეროლოგია. კლინიკურად რთულია გარჩევა ზიკას და ჩიკუნგუნიას ვირუსებისგან, შესაბამისი დიაგნოსტიკური ტესტირების გარეშე.

სპეციფიკური ანტივირუსული პრეპარატი არ არსებობს. სითხეების გადასხმა და კრიტიკული ფაზის იდენტიფიკაცია მართვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია.

ზოგიერთ ქვეყანაში ნებადართულია ტეტრავალენტური ვაქცინის გაკეთება. სხვა ვაქცინები ამჟამად კლინიკური განვითარების ფაზაშია.

განსაზღვრება

გლობალურად მნიშვნელოვანი არბოვირუსული ინფექცია, რომელიც გადაეცემა Aedes გვარის კოღოს მეშვეობით (ძირითადად Aedes aegypti, მაგრამ ასევე A albopticus), რომელიც ბინადრობს მსოფლიოს ტროპიკულ და სუბტროპიკულ რეგიონებში. არსებობს დენგეს ვირუსის ანტიგენურად განსხვავებული 4 სეროტიპი: DENV-1, DENV-2, DENV-3 და DENV-4. აღნიშნული ვირუსები რნმ ვირუსებია, რომლებიც ფლავივირუსის გვარს/Flaviviridae ოჯახს მიეკუთვნებიან. აღნიშნულ ოჯახში ასევე შედის ყვითელი ცხელების ვირუსი, დასავლეთ ნილოსის ვირუსი, იაპონური ენცეფალიტის ვირუსი, ზიკას ვირუსი და სენტ ლუისის ენცეფალიტის ვირუსი.[1] დენგეს ვირუსული ინფექცია კლინიკურად იწვევს მრავალფეროვან მძიმე და არამძიმე გამოვლინებებს.[2]