შიგელოზი

Shigella ინფექცია ადვილად ვრცელდება ფეკალურ-ორალური კონტაქტით ან დაბინძურებული წყლით და საკვებით. ის ჩვეულებრივ ვლინდება მსუბუქი, თვითგანკურნებადი ფაღარათის სახით.

S dysenteriae მეტად გავრცელებულია განვითარებად ქვეყნებში და იწვევს დიზენტერიით მიმდინარე უფრო მძიმე დაავადებას. S dysenteriae-ის 1-ელი ტიპი აგრეთვე იწვევს ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომის (ჰუს) განვითარებას, მის მიერ შიგატოქსინის გამომუშავების შედეგად.

მსუბუქი შემთხვევების მკურნალობა, ჩვეულებრივ, დამხმარე ხასიათს ატარებს. შესაძლებელია ანტიბიოტიკების გამოყენება დაავადების მიმდინარეობის შესამოკლებლად და განავალში მიკროორგანიზმების გამოყოფის შესამცირებლად.

ანტიბიოტიკების ემპირიული გამოყენება რეკომენდებულია ბავშვებისთვის, აგრეთვე დაავადების მძიმე ფორმების მქონე მოზრდილთათვის, ხანდაზმულთათვის, მალნუტრიციის დროს ან ქრონიკული დაავადების მქონე პაციენტებისთვის, აგრეთვე ინფექციის გავრცელების შეზღუდვის მიზნით (მაგ. დაწესებულებებში).

პრევენცია უმნიშვნელოვანესია, საბაზისო ჰიგიენური ნორმების დაცვით, რაც გულისხმობს ხელის დაბანას, სუფთა წყლის ხელმისაწვდომობას და საკვების მომზადებას, განსაკუთრებით დაწესებულებებში და საველე ბანაკების პირობებში სტიქიური უბედურებების დროს. ვაქცინები კვლავაც შემუშავების სტადიაზეა.

შიგელოზი მსოფლიოს მასშტაბით წარმოადგენს დიარეული დაავადების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან მიზეზს, რომელიც ყველაზე ხშირად ასნებოვნებს <5 წლის ასაკის ბავშვებს. თუმცა, პაციენტების 40% მოზრდილია.[1]Kotloff KL, Winickoff JP, Ivanoff B, et al. Global burden of Shigella infections: implications for vaccine development and implementation of control strategies. Bull World Health Organ. 1999;77(8):651-66. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2557719/pdf/10516787.pdf http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10516787?tool=bestpractice.com Shigella არის Enterobacteriaceae-ს ოჯახის გვარის წარმომადგენელი, რომელიც მოიცავს აერობული, უმოძრაო, ლაქტოზის ფერმენტაციის უნარის არმქონე გრამ-უარყოფითი ჩხირების 4 სახეობისგან: S sonnei, S flexneri, S boydii, და S dysenteriae.

შიგელოზი შესაძლებელია გადაეცეს ადამიანიდან ადამიანს (ფეკალურ-ორალური კონტაქტით), ასევე გავრცელდეს დაბინძურებული წყლის და საკვების მეშვეობით. ეპიდაფეთქებები ვლინდება დაწესებულებებსა და ცუდი სანიტარული პირობების მქონე ხალხმრავალ ადგილებში. მიუხედავად იმისა, რომ ზუსტ ექვივალენტს არ წარმოადგენს, ექიმების მიერ ტერმინი "სისხლიანი დიარეა" ზოგჯერ გამოიყენება, როგორც ჩამანაცვლებელი ტერმინი.