ეპიდემიოლოგია

გულის უკმარისობა გლობალური დაავადებაა. დასავლეთ ქვეყნებში გულის ქრონიკული უკმარისობის პრევალენტობა შეადგენს 1%-დან 2%-ს, ხოლო ინციდენტობა - წელიწადში 5-დან 10 შემთხვევას 1000 ადამიანზე.[4] გულის უკმარისობის პრევალენტობა შეადგენს დაახლოებით 1,3%-ს ჩინეთში, 6,7%-ს მალაზიაში, 1,0%-ს იაპონიაში, 4,5%-ს სინგაპურში, 0,12%-დან 0,44%-ს ინდოეთში და 1,0%-ს სამხრეთ ამერიკაში[5] ავსტრალიაში, გულის უკმარისობის პრევალენტობა მსგავსია სხვა განვითარებული ქვეყნებისა (1-2%); თუმცა, ასაკის მიხედვით სტანდარტიზაციის შემდეგ, გულის უკმარისობის პრევალენტობა 1.7-ჯერ უფრო მაღალია აბორიგენ მოსახლეობაში, არააბორიგენ ავსტრალიელებთან შედარებით.[6] დიდ ბრიტანეთში, გულის უკმარისობა გულისხმობს 1 მილიონ ჰოსპიტალიზებულ საწოლდღეს და შეადგენს გადაუდებელი ჰოსპიტალიზაციის საერთო შემთხვევების 5%-ის მიზეზს. მოსალოდნელია, რომ შემდეგი 25 წლის განმავლობაში ეს მაჩვენებლები 50%-ით გაიზრდება.[7]

გულის უკმარისობის ჯამური სიხშირე აშშ-ში 1,5%-დან 1,9%-მდე მერყეობს.[5] 2013-დან 2016 წლამდე აშშ-ში ≥20 წლის დაახლოებით 6,2 მილიონ მოზრდილ ადამიანს დაუდგინდა გულის უკმარისობა.[8] 2014 წელს ადგილი ჰქონდა 1 მილიონ ახალ შემთხვევას >55 წლის ასაკის პაციენტებში.[8] გულის უკმარისობა არის ყოველწლიურად 12-დან 15 მილიონამდე კლინიკაში ვიზიტის და 6.5 მილიონი საწოლ-დღის დაკავების მიზეზი.[9][10] განმეორებითი ჰოსპიტალიზაცია სიცოცხლის ხარისხისა და ხარჯების დიდი პრობლემაა: მაგალითად, 1990-დან 1999 წლამდე ჰოსპიტალიზაციების წლიური რაოდენობა გაიზარდა დაახლოებით 810,000-დან 1 მილიონამდე პირველადი დიაგნოსტიკის გამო და 2,4 მილიონიდან 3,6 მილიონამდე პირველადი და მეორადი დიაგნოსტიკის გამო.[11] ხშირია განმეორებითი ჰოსპიტალიზაციის შემთხვევები, რომლის მაჩვენებელი გამოწერიდან 6 თვის მანძილზე 50%-ს აღწევს.

მსოფლიო მასშტბით, გულის უკმარისობით დაავადებული პირების აბსოლუტური რაოდენობა იმატებს.[4] გულის უკმარისობის მზარდი პრევალენტობა არ არის მაინცდამაინც დაკავშირებული გულის უკმარისობის ინციდენტობის მატებასთან, ვინაიდან ინციდენტობა ზოგიერთ ქვეყანაში სტაბილური ან კლებადი ტენდენციისაა, რაც დიდწილად განპირობებულია ახალგაზრდა ასაკში მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის გაუმჯობესებული მკურნალობის შედეგად შემცირებული სიკვდილობით.[5][4] გულის უკმარისობა უპირატესად ვლინდებაა ხანდაზმულ პირებში, შესაბამისად მოსახლეოიბ კარგად ცნობილმა "დაბერების" ფაქტორმა ასევე შეუწყო ხელი მისი პრევალენტობის ზრდას.[4]

გულის უკმარისობის პრევალენტობა ასაკის ზრდასთან ერთად იმატებს. აშშ-ში 40-დან 59 წლის პაციენტებში გულის უკმარისობის სიხშირე შეადგენს დაახლოებით 1,2%-ს მამაკაცებში და 1,7%-ს ქალებში, მაშინ როცა >80 წლის პაციენტებში გულის უკმარისობის სიხშირე მამაკაცებში დაახლოებით 12,8%-ს, ხოლო ქალებში 12%-ს შეადგენს.[8] ავსტრალიაში 2006 წელს ჩატარებული დიდი კარდიოლოგიური კვლევით დადგინდა, რომ კანბერას ხანდაზმული მოსახლეობის (60–-86 წლის ასაკის) 6,3%-ს აღენიშნებოდა გულის უკმარისობა გამოხატული სიმპტომებით, ხოლო კიდევ უფრო მეტ წილს - სუბკლინიკური გულის უკმარისობა.[12]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს წესებს