ერლიხიოზი და ანაპლაზმოზი

ადამიანის ერლიხიოზის და ანაპლაზმოზის ნებისმიერი ტიპის გამოვლენისას აუცილებელია შესაბამისი ორგანოების ინფორმირება/შეტყობინება.

სეზონურობა დაკავშირებულია ტკიპებთან ექსპოზიციის/კბენის უფრო მაღალ ალბათობასთან, ისეთ პერიოდებში, როდესაც ადამიანები უფრო მეტ დროს გარეთ ატარებენ (თბილი თვეები).

სავარაუდო დიაგნოზი დგინდება პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ტკიპებთან პოტენციური ექსპოზიცია/დადასტურებული ნაკბენი ცხელებასთან და სხვა დამახასიათებელ ზოგად სიმპტომებთან ერთად, რასაც თან ერთვის ლეიკოპენია და/ან თრომბოციტოპენია და მომატებული ღვიძლის ფუნქციური სინჯები (LFTs). სეროლოგია ან პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქცია ადასტურებს დიაგნოზს.

დიაგნოზზე კლინიკური ეჭვის მიტანის შემთხვევაში მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა დაიწყოს ანტიბიოტიკებით. დოქსიციკლინი არჩევის პრეპარატია.

სისხლის თეთრი უჯრედების დამაზიანებელი ტკიპისმიერი ინფექციები ყველაზე ხშირად გამოწვეულია 3 განსხვავებული გრამ-უარყოფითი ბაქტერიით Anaplasmataceae ოჯახიდან: Ehrlichia ewingii, E chaffeensis და Anaplasma phagocytophilum. Ehrlichia muris eauclairensis (წარსულში Ehrlichia muris-მსგავსი აგენტი, EMLA) იწვევს სიმპტომურ ინფექციას და არის ადამიანებში ერლიხიოზის ყველაზე ახლადგამოვლენილი ფორმა. განვითარებული ერლიხიოზის ტიპი დამოკიდებულია დამაინფიცირებელ ბაქტერიებზე და მოიცავს ადამიანის მონოციტოტროპულ/მონოციტურ ერლიხიოზს (HME), ადამიანის გრანულოციტოტროპულ/გრანულოციტურ ერლიხიოზს (HGA), და ადამიანის ewingii ერლიხიოზს (HEE). კლინიკური გამოვლინებები, როგორც წესი, მსგავსია. ამ მოდულში განხილულია მხოლოდ ადამიანის ინფიცირების საკითხები. CDC: ehrlichiosis external link opens in a new window CDC: anaplasmosis external link opens in a new window