ქოლელითიაზი

ნაღვლოვანი კენჭები ფართოდაა გავრცელებული, თუმცა მათი უმეტესობა (80%) უსიმპტომოა.

ზოგადი რისკფაქტორებია ხანშიშესულობა, მდედრობითი სქესი და ორსულობა, სიმსუქნე, წონის სწრაფი კლება, მედიკამენტები და ოჯახური ანამნეზი.

აბდომინური ულტრაბგერა დიაგნოსტიკური ვიზუალიზაციის ეფექტური მეთოდია.

ლაპარასკოპული ქოლეცისტექტომია გადამწყვეტია სიმპტომური პაციენტების მკურნალობაში.

ისეთი გართულებები, როგორებიცაა ქოლეცისტიტი, ქოლანგიტი და პანკრეატიტი, ვითარდება პაციენტების 0,1-0,3%-ში ყოველწლიურად.

ნაღვლკენჭოვანი დაავადება ყველაზე ხშირი გასტროინტესტინური დაავადებაა, რომელიც განვითარებულ ქვეყნებში საჭიროებს ჰოსპილატიზაციას.

ქოლელითიაზი ეწოდება მყარი კონკრემენტების არსებობას ნაღვლის ბუშტში. ნაღვლოვანი კენჭები წარმოიქმნება ნაღვლის ბუშტში, თუმცა შესაძლებელია გადაადგილდეს სანაღვლე გზებში (ქოლედოქოლითიაზი). სიმპტომები ვლინდება, თუ კენჭი დაახშობს ბუშტის, სანაღვლე ან პანკრეასის სადინარს. განვითარებად ქვეყნებში კენჭების უმეტესობა (>90%) შედგება ქოლესტერინისგან. ქოლესტერინის ნაღვლოვანი კენჭების წარმოქმნა იწყება ღვიძლიდან წამოსული ქოლესტერინით ზეგაჯერებული ნაღვლის სეკრეციით. ბირთვწარმომქმნელი ფაქტორებით, როგორიცაა მუცინი, ინიცირებული მიკროსკოპული კრისტალები შემდეგ ილექება ნაღვლის ბუშტში, სადაც ჰიპომობილობა უზრუნველყოფს დროს კენჭის ზრდისთვის.