ნეონატალური სიყვითლე

როგორც წესი, კლინიკურად ვლინდება, როდესაც შრატში ბილირუბინი >85.5 მიკრომოლი/ლ-ზე (5 მგ/დლ). გვხვდება დროულად დაბადებულ ახალშობილებთა 50-70%-ში. შემთხვევათა უმეტესობა ფიზიოლოგიურია.

სიცოცხლის პირველი 24 საათის განმავლობაში გამოვლენილი სიყვითლე მიიჩნევა პათოლოგიურად.

მძიმე ჰიპერბილირუბინემიის მკურნალობა მოიცავს ფოტოთერაპიას და/ან სისხლის გამოცვლის ტრანსფუზიას.

არაკონიუგირებული ჰიპერბილირუბინემიის ძირითადი გართულებაa კერნიქტერუსი (ბილირუბინული ენცეფალოპათია).

ნეონატალური სიყვითლე კანისა და სკლერის ყვითელი შეფერილობაა, რომელიც გამოწვეულია სისხლში ბილირუბინის მაღალი დონით. ახალშობილი (ნეონატი) არის ჩვილი სიცოცხლის პირველი 28 დღის განმავლობაში.

მიმდინარე თემა ეხება ადრეული ნეონატალური სიყვითლის ამოცნობასა და მართვას. აღნიშნული მდგომარეობა უხშირესად გამოწვეულია არაკონიუგირებული ჰიპერბილირუბინემიით. აღნიშნულ პერიოდში შეიძლება გამოვლინდეს გახანგრძლივებული სიყვითლე კონიუგირებული ჰიპერბილირუბინემიით, მართვა დამოკიდებულია პათოლოგიურ მიზეზზე, რისი დეტალებიც მოდულის ფარგლებს ცდება.