მწვავე პიელონეფრიტი

ზოგადი ნიშნები და სიმპტომები მოიცავს მწვავედ განვითარებულ ცხელებას, შემცივნებას, ძლიერ ტკივილს ზურგისა და წელის არეში, გულსრევასა და ღებინებას, პასტერნაცკის სიმპტომი დადებითია.

შარდის საერთო ანალიზი და შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა ადასტურებს პიელონეფრიტის დიაგნოზს. მკურნალობის დაწყებამდე ჩატარებული შარდის ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა ზრდის გამომწვევი ბაქტერიის გამოავლენის ალბათობას, ყველაზე ხშირად ეს არის Escherichia coli.

ანტიბიოტიკების და მათი შეყვანის გზის ემპირიული არჩევა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმესა და ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგის მიღებამდე, სავარაუდო გამომწვევის მოსალოდნელ ატიბიოტიკომგრძნობელობაზე.

გართულებები, რომლებსაც განმეორებით ან პროგრესირებად ინფექციამდე მივყავართ, უმეტესად ანტიბიოტიკების არასათანადი გამოყენების(მცდარი მედიკამენტი ან არასწორი დოზირება) ან ანტიმიკრობული რეზისტენტობის შედეგია.

გართულებების სხვა გავრცელებული მიზეზია ანატომიური ცვლილებების (მაგ. თირკმლის კენჭები ან ობსტრუქციები) არასათანადო მკურნალობა, რაც ხელს უშლის ბაქტერიულ კლირენსს.

პიელონეფრიტი (ბერძნულად "pyelo" -მენჯი, "nephros"-თირკმელები და "-itis" ანთება) აღნიშნავს თირკმლის პარენქიმის, ფიალებისა და მენჯის ინფექციურ ანთებით დაავადებას, რომელიც შესაძლებელია იყოს მწვავე, განმეორებადი ან ქრონიკული მიმდინარეობის. მწვავე ინფექციას შეიძლება იწვევდეს ენტერობაქტერიები (მაგ. Escherichia coli), რომლებიც გადმოდის ქვედა საშარდე გზებიდან ან სისხლით ვრცელდება თირკმელებში. დაავადების უმეტესი შემთხვევები იკურნება გართულებებისა და თირკმლის დაზიანების ნარჩენი მოვლენების გარეშე გართულებელი ინფექციები შეიძლება გამოწვეული იყოს ფონური დაავადებებით (მაგ. შაქრიანი დიაბეტი, აივ ინფექცია), ურინოგენიტალური ანატომიური ანომალიებით, ობსტრუქციით (მაგ. წინამდებარე ჯირკვლის კეთილთვისებიანი ჰიპერტროფია, კენჭები) და/ან მულტირეზისტენტული პათოგენებით. საშარდე გზების ინფექცია (UTI), არასპეციფიკური ტერმინია, რომელიც აღნიშნავს საშარდე გზების ნებისმიერი ნაწილის ინფექციას, ურეთრიდან შარდის ბუშტამდე, შარდსაწვეთებამდე და თირკმელებამდე. პიელონეფრიტი კი გულისხმობს კონკრეტულად ინფექციას თირკმელში.