ენდომეტრიოზი

ქრონიკული ანთებითი მდგომარეობა დგინდება, მაშინ როდესაც ენდომეტრიუმის სტრომასა და ჯირკვლებს ვხვდებით საშვილოსნოს ღრუს გარეთ. ყველაზე ხშირად ზიანდება მენჯის პერიტონიუმი და საკვერცხეები.

გამოვლინდება შეიძლება იყოს შემთხვევითი უსიმპტომო პაციენტების შემთხვევაში ან უფრო ხშირად ვხვდებით რეპროდუქციული ასაკის ქალებში, რომლებიც უჩივიან მენჯის არეში ქრონიკულ ტკივილს და/ან სუბფერტილობას.

კლინიკური ეჭვი საკმარისია ხოლმე მკურნალობის დასაწყებად, მაგრამ დიაგნოზი შესაძლოა დადასტურდეს მხოლოდ პირდაპირი ვეზუალიზაციითა და დამიზნებითი ბიოფსიით ლაპარასკოპიის დროს.

მკურნალობა მოიცავს ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებს(NSAID), კომბინირებული პერორულ კონტრაცეპტივებს, გონადოტროპინ-რილიზინგ ჰორმონის (GnRH) აგონისტებსა და ანტაგონისტებს, პროგესტინის შემცველ ნაერთებს, დანაზოლს (ან მსგავსი ანდროგენები) და კერების ქირურგიული დესტრუქციაც. სუბფერტილურ პაციენტებში შესაძლოა გაკეთდეს საკვერცხეების კონტროლირებული ჰიპერსტიმულაცია და ინ ვიტრო განაყოფიერება(IVF).

მენჯის ტკივილის მქონე პაციენტების მოვლა უნდა მოიცავდეს მულტიდისციპლინურ გამოკვლევას და მკურნალობის გეგმას, რომელიც მიმართულია დაავადების განმეორების რისკის შემცირებისა და სიცოცხლის ხარისხის გაუმჯობესებაზე.

ენდომეტრიოზი დგინდება ენდომეტრიული ჯირკვლებისა და სტრომის არსებობით ენდომეტრიული ღრუს და საშვილოსნოს კუნთების გარეთ. ქირურგიულად სახეზე შეიძლება იყოს მდგომარეობები ზედაპირული ბუშტუკებიდან ინფილტრაციულ ფიბროზამდე. სწორი დიაგნოზისათვის ყველაზე მთავარია ჰისტოლოგიური კვლევით დადასტურებული პირდაპირი ვიზუალიზაცია.